Pantoffelhelden

Het is volop lente en er dienden nog dringend schoenen aangekocht. We trokken dus onverrichterzake naar een schoenenzaak. Een grote schoenenzaak. Ik was zelf toe aan een paar nieuwe pantoffels, niet meer dan een paar goede sloffen. Dat we niet de enige waren bleek al vlug toen we aankwamen. Je kon spreken van veel volk. Allen met de idee om vandaag schoenen te kopen, dacht ik. De pantoffels waren vlug gekozen. Mijn maat, … en pantoffels die me zullen vergezellen om door het huis te sloffen. Meer moet dat niet zijn. Ik nam ze, stak ze in de bruine doos en droeg ze onder de arm. Voor mijn vrouw lag het ietsje moeilijker. De verschillende modellen lenteschoenen werden bekeken, gepast, teruggezet en weer… En zo duurde dat wel een tijdje. Vraagt of deze schoenen mooi zijn. Ja hoor, alles is mooi voor mij en vertel haar dat ik eens wat door de winkel ga kuieren. Ik zag vele schoenen staan in de rekken en ook een heer met een zomerhoed op met een pluim. Een mooie pluim. Hij droeg een bruine doos onder zijn arm. Hetzelfde bruin als mijn doos en waarlijk de doos bevatte pantoffels net dezelfde als die ik zopas had aangekocht. De man trok zijn mondhoeken omhoog. Ik deed net hetzelfde maar we zeiden niets. We schoven elkaar voorbij. Een paar meter verder stond een vrouw vóór  een grote spiegel stiletto’s te passen. Rode glanzende stiletto’s. Haar man stond schuin achter haar met een bruine doos onder de arm. Ik bespiedde eventjes de man met de bruine doos… en ja hoor het waren pantoffels, dezelfde pantoffels als deze onder mijn arm. De vrouw rolde haar jeans op tot net onder de knieën. Waarschijnlijk dat ze dan meer zicht kreeg of zich beter kon voorstellen hoe de stiletto’s er zouden uitzien met een jurk aan. De man draaide een paar trage pirouettes met de bruine doos onder de arm. Ik droomde bij de rode stiletto’s een zwarte jurk, echter niet lang genoeg om de opgerolde jeans weg te camoufleren. Tja, het staat haar, dacht ik, maar niet in combinatie met haar man zijn pantoffels, overwoog ik dan weer. Ik keerde terug naar de afdeling lenteschoenen. Mijn vrouw had gekozen. ‘Mooi hé’, zegt ze. Ja hoor, je bent helemaal klaar voor de lente, antwoordde ik. En bij het naar huis rijden moest ik denken aan de pantoffelhelden in de winkel en aan de rode stiletto’s, met de veel te kort gedroomde zwarte jurk.